Poprawa prac dwukropek

Poprawa prac – dwukropek

Poprawa prac dwukropek, podczas poprawy tekstu podobnie jak ze znakiem kropki jest z dwukropkiem. Dwukropek jest znakiem prowadzającym; wprowadza przytoczenie, wyliczenie, wynik, uzasadnienie, wyjaśnienie. Z tak określonej funkcji wynika, że między członami oddzielonymi dwukropkiem musi zachodzić jakiś związek. Tym się różni dwukropek od średnika dzielącego elementy niezależne od sieci, współrzędne względem siebie. Można by powiedzieć, że dwukropek łączy, a średnik dzieli.

W niektórych przypadkach użycie dwukropka pociąga za sobą potrzebę zastosowania innych znaków przestankowych. Dwukropek domaga się od czytającego przerwy jak średnik, ale z charakterystycznym zawieszeniem głosu, zapowiadającym dalszy ciąg rozpoczętej wypowiedzi. W pracy dyplomowej, wiec należy sprawdzić czy dwukropki znajdują się czy to przed przytoczeniem myśl lub słów autora. Jeśli tak nie jest należy poprawić w pracy tego rodzaju błąd. Co do zasady przed cytatem musi znajdować się dwukropek.

Przecinki, są uważane za pewnego typu zmorę podczas poprawy prac. Najwięcej trudności sprawiają wypadki krzyżowania się dwóch zasad, z których jedna wymaga postawienia przecinka, druga postawienia przecinka zakazuje. Należy zwrócić uwagę na to, że zasad dotyczących stawiania przecinka jest więcej niż wszystkich innych przepisów interpunkcyjnych razem wziętych.

Dlatego stawianie przecinka, w myśl ,,tu powinien być’’, często bywa błędne. Zadaniem przecinak jest to, że dzieli on zdanie złożone na zdania pojedyncze lub równoważniki zdań, jeżeli nie stoją przed nimi spójniki z grupy ,,i – lub – ani’’. Najlepiej trzymać się tej zasady.

Interpunkcja jak i nasz cały język polski jest skompilowana, nie tylko dla nas ale i również dla cudzoziemców. Poprawiając pracę należy przeczytać ją kilka razy, sprawdzić pod kątem interpunkcji.

Pomocna w korekcie pracy może się okazać również druga osoba, która czytając poprawianą pracę ,,wyłapie” błędy. Z pomocą rzadko jednak przychodzą promotorzy, którzy rzadko nanoszą poprawki a jedynie w sposób mechaniczny komentują:

• „popraw pracę”, „interpunkcja leży” itp.

Jedno jest pewne nie powinniśmy wstydzić się naszych błędów interpunkcyjnych, bowiem gdy ktoś po nas poprawi tego typu błędy, to w ten sposób nam pomaga wskazując gdzie jest błąd i dlaczego zostało uznane to za niepoprawne. Przykładowo, gdy znany autor pisze książkę też nie jest pewien do końca poprawności interpunkcji, dlatego jego dzieło jest poddawane korekcie, która eliminuje większość błędów. Podobnie jest w przypadku pracy magisterskiej pozwólmy, aby ktoś sprawdził interpunkcję w pracy.