Najczęściej zadawane pytania – raport JSA

Masz pytania? Dołącz do grupy na Facebooku i uzyskaj darmową pomoc w poprawie plagiatu lub zadzwoń: 696-077-619

Co to jest plagiat?

Zdefiniujmy zatem czym jest plagiat. Jest to bezpośrednie skopiowanie całości lub fragmentu cudzej pracy (tekstu lub utworu). W polskim prawie istnieje również pojęcie kradzieży intelektualnej, która oznacza kradzież pomysłu. Nie bez powodu sprawy o kradzież intelektualną są skomplikowane, długie, a samo przestępstwo trudne do udowodnienia.

Jak działa Jednolity System Antyplagiatowy JSA?

Na oficjalnej stronie czytamy, że „JSA wykrywa:

1. klony – identyczne prace dyplomowe. “Zapożyczenia fragmentów w jednym lub wielu źródłach referencyjnych” Oznacza to, że program rozpoznaje skopiowane fragmenty tekstu z innych źródeł na przykład: książek, Internetu, artykułów naukowych i innych prac dyplomowych.
2. zapożyczenia – fragmenty w jednym lub wielu źródłach referencyjnych,
3. fragmenty semantycznie – podobne do tekstów w źródłach referencyjnych (niezależnie od szyku słów we frazie),
4. zmiany stylu – pisania pracy,
5. znaki obce – pochodzące z alfabetu innego niż język badany, ukryte znaki specjalne,
6. manipulacje formatowaniem – mikrospacje i inne prawdopodobne manipulacje czcionką w celach ukrycia zapożyczeń.

WAŻNE!
Korzystając z ogólnodostępnych systemów antyplagiatowy, np plagiat.pl zwróć uwagę na to że posiada on inny algorytm niż JSA. Istnieje duże prawdopodobieństwo, że takie program nie wykryje plagiatu, a po weryfikacji pracy magisterskiej w JSA okaże się, że współczynnik PRP wyniósł aż 90%. Plagiat.pl nie ma dostępu do bazy  obronionych prac i porównuje Twoją pracę tylko z zasobami internetowymi. Ponadto jego algorytm nie jest tak dokładny jak JSA. Plagiat.pl jako plagiat wykrywa ciąg 5 identycznych słów, natomiast JSA wykrywa podobieństwo semantyczne w całej pracy.

Poziomy podobieństwa

Obecnie administrator może ustawić jeden z czterech poziomów podobieństwa

1. Niski – rekomendowany przez twórców JSA, – wykrywa nawet niedokładnie sparafrazowany tekst i uznaje go za plagiat.
2. Średni – niektóre zabiegi stylistyczne takie jak zmiana szyku zdania, mogą nie zostać zaklasyfikowane jako plagiat.
3. Wysoki – tylko fragmenty bardzo podobne do oryginału zostaną zaklasyfikowane jako plagiat.
4. Bardzo wysoki – jako plagiat zostaną zaklasyfikowane tylko fragmenty „kopiuj – wklej”.

Jaki poziom podobieństwa został ustawiony program dla zbadania mojej pracy?

Dowiesz się tego z pierwszej strony swojego raportu. Poniżej znajdziesz przykład:

Najczęściej ustawianym poziomem podobieństwa jest poziom niski
Oznacza to, że musisz bardzo dokładnie sparafrazować tekst. O tym jak to zrobić tutaj.  Wnioskując z nadesłanych przez klientów raportów 90% programów na uczelniach  ma domyślnie ustawiony niski poziom podobieństwa! 

Antyplagiat jest tylko narzędziem dla promotora, który może dzięki niemu określić czy praca faktycznie jest plagiatem.

Plagiat w pracy dyplomowej, a kierunek studiów

Na poszczególnych kierunkach istnieją określone wymagania co do struktury części metodologicznej. Ustandaryzowana formuła rodzi ryzyko plagiatu.

Plagiat w pracy z psychologii

Na kierunku Psychologia, zgodnie z obowiązującym systemem APA, badacz powinien omówić między innymi: narzędzia badawcze procedurę badawczą, zmienne ich wskaźniki pytania i hipotezy badawcze. Następnie ukazać jest wyniki oraz ich dyskusję. Wyobraźmy sobie zatem, że co roku 10 studentów psychologii i pracowników naukowych, w swoich badaniach wykorzystuje popularny test osobowości NEO-PI-R lub jego pochodną NEO-FFI. W pracy należy zamieścić krótki opis wykorzystanego narzędzia – przedstawić skale testu, określić kto jest jego autorem a także podać informacje na temat jego właściwości psychometrycznych takich jak trafność i rzetelność.

Rocznie w Polsce powstaje nie mniej niż 15 prac naukowych z wykorzystaniem (a zatem i z opisem) tego testu. Zastanówmy się zatem, czy istnieje możliwość aby tą samą treść opisać 15 razy bez występowania “semantycznego podobieństwa” we fragmentach?

Plagiat w pracy z prawa

Prawidłowo napisana praca naukowa składa się z części teoretycznej, która nie jest tworem nowym, co najwyżej wnioski z niej płynące mogą (a nawet powinny) być nowe. Natomiast cała teoria jest omówieniem dotychczasowych badań, literatury lub aktów prawnych. Studenci nauk społecznych sobie poradzą, ponieważ język stosowany w tych dziedzinach nie jest aż tak wąski i specyficzny, dodatkowo mogą powoływać się na badania w języku obcym.

Najtrudniejsza sytuacja dotyczy prac z prawa, gdzie zdecydowana większość tekstu stanowi analizę obecnego i przeszłego systemu prawnego lub jego części i została już tak wiele razy sparafrazowana, że nie sposób opisać jej poprawnie bez wystąpienia “semantycznego podobieństwa”.

Plagiat w pracy z socjologii lub zarządzania

Nawet w pracach naukowych z nauk społecznych istnieje duże prawdopodobieństwo, że np. praca o tytule: „Osobowość osób żyjących w związkach małżeńskich o ponad 20 letnim stażu i  osób wielokrotnie rozwiedzionych.” uzyska w systemie wysoki współczynnik plagiatu, gdyż do tej pory powstało już wiele prac naukowych o tej samej lub zbieżnej tematyce.

WAŻNE
Język w pracach naukowych powinien być na tyle treściwy, na ile to możliwe. Używanie kwiecistych epitetów i niepotrzebnych sformułowań jest błędem. Jak jednak prawidłowo opisać np. sytuację makroekonomiczną Polski w roku 2017, bez używania specyficznych dla tego opisu pojęć, aby uniknąć “semantycznego podobieństwa”?

Jak obliczany jest wynik w JSA?

Algorytm posiada umiejętność rozpoznawania “fragmentów podobnych semantycznie do tekstów w źródłach referencyjnych (…)”.
Poniżej przykład dwóch podobnych semantycznie fragmentów, które są plagiatem. Na czerwono zaznaczono fragmenty identyczne, na żółto podobne semantycznie. W ten sposób cała część analityczna w pracy zostaje uznana za plagiat.

Jak promotor może odróżnić plagiat od tekstu podobnego semantycznie?  Przede wszystkim przyglądając się długości fragmentów, które program zakreślił na pomarańczowo lub niebiesko.

Im dłuższe fragmenty tym większa pewność, że praca faktycznie stanowi kopię innego utworu!

Twórcy systemu nie podzielili się szczegółami dotyczącymi sposobu działania algorytmy.  Uchylili nam jednak rąbek tajemnicy na oficjalnej stronie internetowej. Sposób obliczania wskaźnika PRP znajdziemy na tej stronie. Czytamy najważniejsze:

Liczba znaków ze wszystkich podobnych fragmentów/ liczba wszystkich znaków w badanej pracy

Co to oznacza? Po pierwsze, program szuka podobnych fragmentów. Fragment to co najmniej 5 słów w ciągu.

Algorytm rozpoznawania plagiatu – przykłady

Jak algorytm rozpoznaje, że fragment został zapożyczony? Zobaczmy na przykładzie frazy mającej 40 słów i jej parafrazy:

FRAZY – analiza algorytmu JSA:
10 słów – W tamtych czasach pojedyncze szyby do okien (szklane gomółki)  wytwarzano poprzez wydmuchiwanie
5 słów – Przy użyciu piszczeli szklarskiej stopione szkło
5 słów – wydmuchiwało się w dużą bańkę.
10 słów – W następnej kolejności była ona spłaszczana i przyczepiana do końcówki żelaznego pręta (przylepiak), który robotnik
10 słów – obracał bardzo szybko. W ten sposób powstawał wachlarz…
Razem: 348 znaków

Fragmenty są bardzo podobne, więc program prawdopodobnie rozpozna go w całości jako plagiat. W takim wypadku wskaźnik PRP zostanie obliczony następuąco :

348 (liczba znaków parafrazy)/ 686 (liczba znaków w całym fragmencie * 100% ≈ 63%.

Czy JSA jest JEDNOLITY?

Nie. System JSA jest jedynie narzędziem a jego skuteczność i efektywność zależy od intencji pracowników uczelni oraz ich umiejętności obsługi tego oprogramowania. Jakie elementy można ustawić w systemie?

1. Poziom podobieństwa (w skali od parafrazy do kopii),
2. Dopuszczalny próg PRP.
3. Dodanie wykluczeń tekstu (np. formuły, definicje, teorie).

Praktycznie rzecz biorąc oznacza to, że jeżeli wyszło Ci 30% plagiatu to Twoja praca może zostać odrzucona, natomiast praca Twojej koleżanki, która miała 40% plagiatu może pomyśle przejść weryfikacje. Ma to sens i zastosowanie, ponieważ podobieństwo semantyczne w pracach z dziedzin inżynieryjnych, ekonomicznych czy dotyczących zagadnień prawnych będzie zawsze stosunkowo wysokie w przeciwieństwie do prac z zakresu np. socjologii  czy filologii języka polskiego.

Jaki jest cel JSA?

Obniżenie poziomu edukacji a praca dyplomowa.

Co wiemy na temat poziomu edukacji wyższej w Polsce? Otóż każdy, bez wyjątku może w tym momencie skończyć studia wyższe i to na uczelni państwowej, a jeżeli ma wystarczająco dużo pieniędzy może zapłacić za studia zaoczne lub pójść na uczelnię prywatną.

Na ostatnim roku, kiedy trzeba zdać pracę dyplomową, okazuje się, że duża grupa studentów nie potrafi czytać ze zrozumieniem i pisać poprawnie po polsku, a co dopiero używać języka formalnego i konstruować teksty naukowe. Nie przeszkadza to jednak tym osobom w ukończeniu studiów – duża grupa prac jest przepuszczana przez promotorów, choć ich poziom jest skandaliczny i znacznie odbiega od wymaganych standardów.

Jest jednak grupa promotorów, która nadal stara się utrzymać wysoki poziom składanych prac i nie obniża swoich wymagań bez względu na umiejętności i poziom inteligencji studentów.

Sens JSA

Wtedy również istnieje dla tych osób alternatywa – mogą zamówić pracę u osoby trzeciej bądź kupić pracę już kiedyś przez kogoś napisaną i obronioną. JSA ma wykrywać takie działania i uniemożliwić takim osobom zdobycie wykształcenia wyższego.

Obroniony dyplom i co dalej?

Obecnie na rynku pracy jest bardzo dużo osób z wykształceniem wyższym, które jednak nie posiadają żadnych umiejętności specyficznych dla magistra bądź licencjata. Pracodawcy zauważyli to już wiele lat temu dlatego ostrożnie podchodzą do rekrutacji osób po takich kierunkach jak np.: bibliotekoznawstwo, muzykologia, wiedza o teatrze, kognitywistka i politologia. Stawiając na konkretne umiejętności pracownika nieufnie podchodzą do absolwentów po kierunku nie wiele mówiącym, co tak na prawdę on potrafi. Nawet jeżeli proces rekrutacji zakończy się sukcesem dana osoba musi później sprostać wymaganiom na danym stanowisku.

Motywacja do zdobywania wiedzy – klucz do sukcesu

Największym problemem związanym z niskim poziomem systemu edukacji wyższej jest bezcelowe wydawanie pieniędzy podatników na wieloletnie kształcenie osób, które mogłyby z powodzeniem przez te pięć lat studiów wykonywać pracę użyteczne społeczne, od której płacony byłby podatek. Zatem zamiast wydawać kolejne pieniądze nie tylko na kształcenia osób, które nie mają do tego predyspozycji, motywacji ani wyjściowych umiejętności wystarczyłoby zmniejszyć ilość bezpłatnych miejsc na uczelniach wyższych oraz zaprzestać tworzenia nowych niepotrzebnych kierunków studiów takich jak antropozoologia, sport i wellness, prawo własności intelektualnej i nowych mediów. Powstawanie licznych nowych kierunków tłumaczy się  zapotrzebowaniem firm na określone umiejętności i wiedzę, jednak skutkuje to zwiększeniem ilości studentów i obniżeniem ogólnego poziomu edukacji.

“W roku akademickim 2016/2017 szkoły wyższe ukończyło ponad 387,5 tys. osób, w tym 63,3% (245,4 tys.) kobiet. 222,7 tys. osób ukończyło jednolite studia magisterskie i studia pierwszego stopnia, natomiast pozostali (42,5%) byli absolwentami studiów drugiego stopnia. Absolwenci najczęściej kończyli studia na kierunkach studiów w grupach: biznes, administracja i prawo (23,5%), technika, przemysł, budownictwo (20,1%) oraz nauki społeczne, dziennikarstwo i informacja (11,4%).” – link do źródła