Dyskusja wyników badań w 4 krokach

Dyskusja wyników krok po kroku

• Krok 1. Wypisz zmienne i hipotezy z Twojej pracy
• Krok 2. Znajdź badania naukowe
• Krok 3. Przeczytaj badania i dopasuj je do poszczególnych hipotez
• Krok 4. Napisz dyskusję.

Krok 1.

Wypisz zmienne i hipotezy z Twojej pracy

Powinny się one zawierać w Twojej metodologii. Warto też wypisać sobie powiązane tematycznie hasła i słowa kluczowe i tak przykładowo dla poziomu depresji będą to poczucie lęku, niepewności, niski poziom satysfakcji z życia, niezadowolenie z życia. Ważne! Wypisz zmienne które nazywają  dane zjawisko a nie sposób jego pomiaru. Chodzi o to, żebyś w Google Scholar wpisał jak najszersze pojęcia i ta Przykładowo jeżeli zbadałeś umiejętność rozpoznawania emocji innych osób szerszym terminem będzie inteligencja emocjonalne. Jeżeli natomiast dokonałeś pomiaru, ilości zapamiętanych słów, prawdopodobnie badasz sprawność pamięci.

Przeczytaj i obejrzyj film o tym jak prawidłowo opisać zmienne, oraz postawić pytania i hipotezy badawcze link

Krok 2.

Znajdź badania w Google Scholar

W Google Scholar wpisz Twoje zmienne, wybierz interesujący Cię zakres czasu  np. po 2015 roku. Jeżeli nie znajdujesz badań po polsku a nie znasz angielskiego, zainstaluj wtyczkę do chroma o nazwie 1 Click translator
W ten sposób po zaznaczeniu danego fragmentu tłumaczenie wyświetli Ci się od razu na górze tekstu. Badania znajdziesz też jeżeli po wpisaniu słów kluczowych w wyszukiwarkę dodasz dopisek „.pdf”

Krok 3.

Przeczytaj badania i dopasuj je do poszczególnych hipotez

Najbardziej interesujące Cię elementy w artykułach naukowych to: abstrakt, wstęp teoretyczny i dyskusja wyników.

Krok 4.

Dopasuj badania do Twoich hipotez

Idealnie będzie jeżeli znajdziesz badania potwierdzające lub podważające uzyskane przez Ciebie wyniki. Najpierw przytocz Twoją hipotezę, a następnie napisz czy została ona potwierdzona czy obalona. Potem odnieś ją do: wyników innych badań, jeżeli nie znalazłeś wystarczająco dużo badań wyniki możesz odnieść do: podstawy programowej, zmian socjologicznych/ technologicznych w ostatniej dekadzie, różnic międzykulturowych, definicji.

Krok 5.

Napisz dyskusję

Dyskusja wyników zawiera omówienie wszystkich hipotez po kolei w kontekście wyników innych badaczy. Staraj się opisać poniższe:

• główny cel badawczy
• wykorzystane narzędzia,
• wyniki badań własnych,
• odniesienie uzyskanych wyników do innych badań,
• z czego mogą wynikać rozbieżności między Twoimi wynikami a innymi badaniami?
• ograniczenia badań własnych,
• wskazówki dla praktyków i przyszłych badaczy.

Dyskusja wyników badań

przykład 1.

Pierwsza postawiona hipoteza zakładała, że młodsze kobiety uzyskają wyższe wyniki na skalach nawykowego przejadania się i nadmiernych restrykcji żywieniowych. Została ona potwierdzoona tylko częściowo –  młodsze kobiety uzyskały wyższe wyniki tylko na skali związanej nawykowym przejadaniem się. Interpretując te wyniki w świetle obecnej wiedzy można wysunąć niepokojący wniosek, że młodsze pokolenie ma wykształcone nieprawidłowe nawyki żywieniowe.

Potwierdzają to wyniki badań epidemiologicznych np. według badań przeprowadzonych w 2005 r. przez Zakład Medycyny Szkolnej Instytutu Matki i Dziecka, w Polsce zwiększa się ilość młodzieży z nadwagą. Badania wykazały, iż w populacji 8 tys. gimnazjalistów nadwagę miało 8,8%, a otyłość 4,5% uczniów w wieku 13-15 lat (Oblacińska, Jodkowska 2007). Największy poziom otyłości udokumentowano w grupie wiekowej 14-latków, których procent dzieci z nadwagą i otyłością wynosił  odpowiednio dla płci żeńskiej 16 % natomiast dla płci męskiej 12%. Podobne wyniki badań otrzymał Instytut Żywności i Żywienia w Warszawie, w których prowadzono obserwacje u młodzieży w wieku okołopokwitaniowym. Nadwaga i otyłość występowały u  23,7% chłopców oraz 22,8% dziewcząt. W długoterminowej obserwacji (35 lat) częstość występowania nadmiernej masy ciała wzrosła dwukrotnie (Jarosz, 2013).

Prawdopodobnie problem ten wynika z: błędów wychowawczych, kultury konsumpcji oraz intensywnego rozwoju technologicznego, który nastąpił w ostatnich dekadach. Młodsze pokolenia spędzają dużo czasu w domu przed komputerem i telewizorem a do komunikacji z rówieśnikami używają komunikatorów. Ten sposób spędzania czasu wolnego ogranicza ilość ruchu.

Dyskusja wyników badań psychologia

przykład 2.

JAKI JEST CEL BADAŃ?

„Celem badania było określenie jakie są osobowościowe i temperamentalne korelaty palenia papierosów oraz jaki jest związek natężenia tych cech u osób palących i niepalących z ich jakością życia. Dotychczasowe badania w tej tematyce (Gilbert, 1995; Arai i in., 1997; Larrison, Briand, Sereno, 1999; Williams i in., 1996, Oleś 2008) wskazują, że znaczenie ma poziom natężenia takich cech jak: psychotyczność, ekstrawersja, neurotyczność, aktywność, żwawość i wytrzymałość.

JAKIE NARZĘDZIA WYKORZYSTANO W PRACY?

 Do pomiaru cech osobowości i temperamentu wykorzystano kwestionariusz FCZ-KT (R) i NEO-FFI. Badanie przeprowadzono w grupie osób palących, liczących 72 osób i niepalących liczących 73 osób. Wyniki analizowano oddzielnie w grupie kobiet i mężczyzn.

Dotychczas przeprowadzono liczne badania dotyczące związku poszczególnych cech osobowości z paleniem papierosów (Fronczyk, 2004). W badaniach brano pod uwagę takie wskaźniki nikotynizmu jak: uzależnienie od palenia papierosów wiek inicjacji palenia, ilość wypalanych papierosów dziennie oraz staż palenia. Prowadzono badania zarówno poprzeczne jak i podłużne (Fronczyk, 2004). Pomimo licznych badań nie uzyskano spójności  zakresie osobowościowych korelatów palenia. Najczęściej z paleniem korelowały takie cechy osobowości jak wysoka psychotyczność (Arai i in., 1997), która miała ponadto szczególne znaczenie w grupie mężczyzn, oraz wysoka neurotyczność (Gilbert, 1995), depresyjność (Bidzan, 2007) oraz ekstrawersja (Stroebe i Stroebe, 1995).

PRZYTOCZENIE WYNIKÓW BADAŃ WŁASNYCH

Analiza uzyskanych danych wykazała, że: kobiety palące cechują się wyższą żwawością, aktywnością oraz większą ekstrawersją, mężczyźni palący charakteryzują się niższą wytrwałością i większą aktywnością niż mężczyźni niepalący….

ODNIESIENIE UZYSKANYCH WYNIKÓW DO INNYCH BADAŃ

… porównując średnie palaczy z niepalącymi, można stwierdzić występowanie tej samej tendencji. Jest to bardzo ciekawe zjawisko, które należałoby dalej badać. Szczególnie biorąc pod uwagę, że dotychczasowe badania wskazywały raczej na przeciwną zależność (Fuller 2014; Ataeiasl,  Dadashzadeh, Augner,  Anbarlouei, Mohammadpoorasl, 2018). Ze względu na odmienne wyniki w tym zakresie uzyskane
w różnych krajach (Shahab, West 2012; Chang, Chu, Deale, Gupta 2016; Wang, Wang, Lam, Viswanath, Chan 2014), w przyszłości należałoby uwzględnić dodatkowo zmienne demograficzne takie jak wiek oraz status społeczno-demograficzny. Ciekawe jest, czy faktycznie palenie papierosów poprawia jakość życia, a jeżeli tak, to na jakiej zasadzie. Być może związek ten nie ma charakteru przyczynowo-skutkowego i aby to zbadać, należałoby przeprowadzić badanie podłużne. Można również skorelować subiektywną jakość życia z czasem palenia papierosów i ilością wypalanych papierosów dziennie, jednak ze względu na wielokrotnie wykazywany brak wpływu tych czynników (Patton, Barnes i Murray, 1997; Arai i in., 1997), warto byłoby zastosować inny wskaźnik głębokości uzależniania. Dobrą alternatywą jest przebadanie osób palących i niepalących standaryzowanym Kwestionariuszem do pomiaru głębokości uzależnienia Fagerströma. 

Z CZEGO MOGĄ WYNIKAĆ ROZBIEŻNOŚCI MIĘDZY TWOIMI WYNIKAMI A INNYMI BADANIAMI?

Inną bardzo ważną kwestią często pomijaną w badaniach jest sposób pomiaru jakości życia. Mnogość kwestionariuszy sprawia, że dotychczasowe badania bardzo różnią się pod względem metodologicznym. Bardzo możliwe, że palenie inaczej wpływa na różne wymiary jakości życia….  W kolejnych badaniach można by było wykorzystać np. kwestionariusz WHOQOL, który mierzy 4 wymiary satysfakcji z życia: społeczny, fizyczny, społeczny i środowiskowy (Cieślik, Podbielska, 2015).

OGRANICZENIA WŁASNYCH BADAŃ I WSKAZÓWKI DLA PRZYSZŁYCH BADACZY

 W zakresie przyszłych badań nad osobowościowymi korelatami palenia zaleca się przeprowadzenie badań na większej próbie oraz dokonanie bardziej zaawansowanych obliczeń. Warto byłoby podzielić badanych na 3 grupy w zależności od poziomu natężenia danej cechy: wysoki, średni i niski. Jest to szczególnie ważne dla takich cech jak aktywność, żwawość, ekstrawersja i neurotyczność. Bardzo możliwe bowiem, że pomiędzy tymi zmiennymi a paleniem papierosów istnieje związek o charakterze nieliniowym. Już wcześniej  (Stroebe i Stroebe, 1995) przypuszczano, że zarówno bardzo wysoki jak i bardzo niski poziom ekstrawersji sprzyja uzależnieniu od nikotyny. Bardzo podobną zależność można przewidywać w zakresie żwawości i aktywności. Inną możliwością jest przeprowadzenie na uzyskanych danych testów nieparametrycznych, dostosowanych to zależności nieliniowych oraz analizy wykresu rozrzutu. Niestety w wykonanym w tym wypadku próba badawcza była zbyt mała.

ZASTOSOWANIE TWOICH WYNIKÓW W TEORII I PRAKRYCE, WSKAZÓWKI DLA PRAKTYKÓW

Trafne określenie związku pomiędzy zapotrzebowaniem na stymulację mogłoby przyczynić się do opracowania skutecznych technik leczenia nikotynizmu. Można by było  uczyć pacjentów jak za pomocą innych środków i działań szybko podwyższać lub obniżać swój poziom napięcia. Ponadto stwarza to możliwość zaplanowania skutecznych programów profilaktycznych skierowane do trafnie określonej grupy docelowej. Ciekawe i trudne do wytłumaczenia pozostają natomiast różnice wynikające z płci badanych. Mężczyźni mają ogólnie większą tendencję do uzależnień, co badacze wiążą  z ich niższymi umiejętnościami społecznymi, niższą satysfakcją z relacji społecznych oraz stawianymi względem nich wymaganiami społecznymi. Statystyka wskazuje, że mężczyźni w sytuacjach silnego stresu lub porażki mają tendencję do zachowań dewiacyjnych, agresywnych i autodestrukcyjnych, podczas gdy kobiety zapadają na zaburzenia o charakterze depresyjno-nerwicowym (Wojciszke, 2012). Warto byłoby w tym zakresie ocenić, na ile międzypłciowe różnice
w zakresie osobowych korelatów palenia (a docelowo również innych uzależnień) mają uwarunkowania biologiczne, społeczne czy może są wynikiem interakcji tych dwóch wskaźników.