GSES skala uogólnionej skuteczności

Opis narzędzia GSES

Autorzy originału: Schwarzera i Jerusalem'a z Freie Universität Berlin (1993)

Autorzy polskiej wersji: Ralf Schwarzer, Michael Jerusalem i Zygfryd Juczyński (2012)

GSES (Generalized Self-Efficacy Scale – GSES) składa się z 10 stwierdzeń wchodzących w skład jednego czynnika. Mierzy siłę ogólnego przekonania jednostki o skuteczności radzenia sobie z trudnymi sytuacjami i przeszkodami. Zgodność wewnętrzną skali GSES oszacowano na podstawie badania 174 osób w wieku 20-55 lat. Współczynnik alfa Cronbacha wyniósł 0,85. Rzetelność skali oceniana metodą test-retest (po pięciu tygodniach) wyniosła 0,78.

Narzędzie bazuje na koncepcji Bandury (1977). Koncepcja Bandury zwraca uwagę na dwie różne, ale powiązane kwestie: jakie efekty osoba spodziewa się osiągnąć (oczekiwanie wyniku) i czy wierzy, że ma zdolność do wykonania działań prowadzących do tych efektów (oczekiwanie skuteczności). Spostrzegana skuteczność odnosi się do tej drugiej kwestii i może dotyczyć zarówno specyficznych działań, jak i ogólnego przekonania o swoich umiejętnościach

Zobacz inne testy

Tematy prac magisterskich z wykorzystaniem GSES

• Wpływ poczucia własnej skuteczności na motywację i osiągnięcia uczniów w szkole podstawowej
• Rola wsparcia nauczycieli w rozwoju samooceny skuteczności akademickiej uczniów szkół średnich
• Zastosowanie teorii własnej skuteczności w programach zdrowotnych i ich wpływ na zachowania zdrowotne
• Wpływ wczesnych doświadczeń badawczych na samoocenę skuteczności wśród studentów kierunków naukowych
• Związek między czynnikami osobowościowymi a poczuciem własnej skuteczności u młodych dorosłych
• Poczucie własnej skuteczności a produktywność pracowników w organizacjach
• Rola poczucia własnej skuteczności w leczeniu uzależnień
• Wpływ samooceny skuteczności nauczycieli na wyniki dydaktyczne uczniów

Przegląd badań

Edukacja

Badania wykazały, że przekonania uczniów o ich własnej skuteczności są istotnym czynnikiem wpływającym na ich motywację i osiągnięcia. Samoocena skuteczności jest szeroko stosowana w różnych dziedzinach, co podkreśla jej znaczenie w badaniach nad motywacją (Pajares, 1997). Wzrost liczby badań nad samooceną skuteczności w ostatnich latach poszerzył nasze rozumienie tego konstruktu, jednak prowadził także do powstania wielu różnych miar. Poczucie własnej skuteczności odgrywa kluczową rolę w edukacji, wpływając na osiągnięcia uczniów (Schunk, 1995). Istnieje potrzeba dalszych badań nad tym, jak zmienia się poczucie własnej skuteczności w miarę postępu edukacji oraz jak wpływa na wysiłek i wytrwałość uczniów (Schunk & Pajares, 2004). Rozwój samooceny skuteczności akademickiej jest dynamiczny i zależy od różnych czynników, takich jak wsparcie nauczycieli, doświadczenia szkolne i sukcesy w nauce (Schunk & Pajares, 2002).

Zdrowie

Zastosowanie teorii własnej skuteczności w różnych aspektach zachowań zdrowotnych pokazuje, że percepcja własnej skuteczności wpływa na zdrowie i jest istotnym czynnikiem motywującym do zdrowych zachowań (O'Leary, 1985). Badania wykazały, że poczucie skuteczności jest kluczowe w leczeniu uzależnień oraz zapobieganiu nawrotom. Wyższe poczucie skuteczności jest związane z niższymi wskaźnikami nawrotów (Xu, 2023). Badanie wykazało pozytywną korelację między poczuciem skuteczności w badaniach (RSE) a akceptacją praktyk opartych na dowodach (EBP). Studenci, którzy uczestniczyli w projektach badawczych, warsztatach lub programach Master of Public Health, mieli wyższe RSE i EBP (Zia et al., 2022).

Badania naukowe

Wczesne doświadczenia badawcze przewidują poczucie własnej skuteczności w badaniach naukowych. Pozytywne wczesne doświadczenia są kluczowe dla budowania wysokiej samooceny skuteczności badawczej (Love, Bahner, & Jones, 2007). Badania nad strukturą czynnikową trzech miar samooceny skuteczności badawczej wskazują na różnorodne aspekty tej cechy, takie jak analiza danych, integracja badań i zastosowanie wyników, które są istotne dla skuteczności badawczej (Forester & Kahn, 2004).

Osobowość

Badania nad teorią własnej skuteczności pokazują, że rozwijające się przekonania uczniów o ich zdolnościach akademickich oraz pewność, że mogą osiągnąć określone cele, mają istotny wpływ na ich osiągnięcia (Maddux, 2016). Badanie wykazało, że cztery z pięciu głównych czynników osobowościowych (ekstrawersja, neurotyczność, sumienność, otwartość), zdolności poznawcze, zdrowie psychiczne i fizyczne, płeć, wykształcenie i zawód były znaczącymi i niezależnymi predyktorami poczucia skuteczności, wyjaśniając 23% wariancji (Furnham & Cheng, 2023).

Praca i organizacje

Badanie eksploracyjne wykazało, że pozytywne poczucie skuteczności ma wpływ na produktywność pracowników, mierzono je za pomocą pojęć prezenteizmu i absenteizmu (Chakroborty & Guha, 2023). Badania nad profesjonalną samooceną skuteczności, zwłaszcza w kontekście nauczania, wskazują, że nauczyciele o wysokiej samoocenie skuteczności lepiej motywują uczniów i osiągają lepsze wyniki dydaktyczne (Schwarzer & Luszczynska, 2008).

Bibliografia

• Pajares, F. (1997). Current directions in self-efficacy research. Advances in motivation and achievement.
• Schunk, D. H. (1995). Self-efficacy and education and instruction. W J. E. Maddux (Red.), Self-efficacy, adaptation, and adjustment: Theory, research and application (s. 281-303). Springer.
• Maddux, J. E. (2016). Self-efficacy. W J. E. Maddux (Red.), Interpersonal and intrapersonal expectancies (s. 279-298). Taylor & Francis.
• O'Leary, A. (1985). Self-efficacy and health. Behaviour Research and Therapy, 23(4), 437-451.
• Schunk, D. H., & Pajares, F. (2004). Self-efficacy in education revisited. W D. McInerney & S. Van Etten (Red.), Big theories revisited (s. 115-138). IAP.
• Schunk, D. H. (1989). Self-efficacy and achievement behaviors. Educational Psychology Review, 1(3), 173-208.
• Love, K. M., Bahner, A. D., & Jones, L. N. (2007). An investigation of early research experience and research self-efficacy. The Counseling Psychologist, 35(4), 510-531.
• Schunk, D. H., & Pajares, F. (2002). The development of academic self-efficacy. W A. Wigfield & J. S. Eccles (Red.), Development of achievement motivation (s. 15-31). Elsevier.
• Schwarzer, R., & Luszczynska, A. (2008). Self efficacy. W S. J. Lopez (Red.), Handbook of positive psychology (s. 250-258). Oxford University Press.
• Forester, M., & Kahn, J. H. (2004). Factor structures of three measures of research self-efficacy. Journal of Career Assessment, 12(1), 3-16.
• Zia, Z., Salehi, A., Amini, M., Vardanjani, H., & Sousani Tavabe, M. (2022). Relationship between research self-efficacy and evidence-based practice in the medical students. Journal of Education and Health Promotion.
• Furnham, A., & Cheng, H. (2023). The Big-Five personality factors, cognitive ability, health, and social-demographic indicators as independent predictors of self-efficacy: A longitudinal study. Scandinavian Journal of Psychology.
• Filho, J. O. C. C., Murgo, C. S., & Franco, A. (2022). Self-efficacy in medical education: A systematic review of literature. Educação em Revista.
• Chakroborty, M., & Guha, S. (2023). Effect of self-efficacy on organizational productivity: A reliability study. International Journal of Advanced Research.
• Xu, Z. (2023). Research related to self-efficacy in substance use disorders. Journal of Education, Humanities and Social Sciences.