Korekta prac – nieodmienne części mowy
Korekta prac – nieodmienne części mowy
Korekta prac – nieodmienne części mowy. Nie wszystkie części mowy w języku polskim są odmienne i zmieniają swoje formy gramatyczne. Do nieodłącznych części mowy należą przysłówek, przyimek, spójnik, wykrzyknik oraz partykuła. Dziś małe przypomnienie z gramatyki.
Przysłówek
Przysłówki kojarzymy przede wszystkim jako część mowy stanowiącą określenie czasownika i przymiotnika, ale przysłówki mogą także występować w zestawieniu m.in. z rzeczownikami, jak np. „chodzenie boso”. Odpowiadając na pytania: „jak?”, „gdzie?”, „kiedy”, przysłówki wskazują na okoliczności, w jakich miały miejsce różnorodne czynności:
„Poprawnie napisała całą pracę, korekta treści nie była potrzebna.”
„Rozpoczęła studia daleko od domu.”
Przysłówki, które podchodzą od przymiotnika, podobnie jak on podlegają stopniowaniu, np. wysoko, wyżej, najwyżej.
Przyimek
Przyimki nie są samodzielną częścią mowy i zawsze występują w połączeniu z innymi wyrazami. Przyimki proste to m.in. z, do, za, pod, na, u, w, nad, o, od, ku, po, bez, ponad, poza, przed. Z połączenia dwóch przyimków prostych może powstać także przyimek złożony jak np. zza. W zestawieniach z innymi słowami przyimki określają zazwyczaj relacje przestrzenne, czasowe lub przyczynowe, jak np.
„Przy Odrze powstaje nowe osiedle.”
„Umówmy się za pięć siódma”.
Spójnik
Spójnik łączy ze sobą całe zdania, a także ich fragmenty lub pojedyncze wyrażenia. Spójniki najczęściej są parataktyczne, co oznacza że oba człony pozostają względem siebie w stosunku współrzędnym. Wyróżniamy jednak również spójniki wprowadzające zdania podrzędne – hipotaktyczne. Przykłady najpopularniejszych spójników to: a, i, oraz, albo, bądź, czy, lub, aczkolwiek, ale, jednak, lecz, natomiast, czyli, mianowicie, dlatego, więc, zatem.
Wykrzyknik
Za pomocą wykrzykników wyrażamy uczucia i silne emocje. Zastosowanie wykrzykników pozwala zobrazować stan emocjonalny, ale także odwzorować zasłyszane dźwięki: hej!, o!, ha!, eh!, och!, o!, miau!, pac!. Wykrzykniki mogą występować jako samodzielne i skończone wypowiedzi lub być częścią zdań.
Partykuła
Partykuła zmienia znaczenie słów, w połączeniu z którymi występuje. Może wzmocnić ich przekaz lub zupełnie go zmodyfikować:
„Kiedyż Zosia obroni swoją pracę magisterską?”
„Nie chcę jechać do Paryża.”
Partykuła może mieć także charakter rozkazujący: „Niech Kowalski w końcu zabierze się do pracy!”, przypuszczający: „Gdyby była starsza, mogłaby już pójść do szkoły” lub występować w formie pytania: „Czy mieszkasz we Wrocławiu od urodzenia?”.
Sprawdzanie i korekta prac magisterskich wymaga doskonałej znajomości gramatyki. Ale wiedza polegająca na znajomości poszczególnych części mowy może przydać się każdemu.