Poprawa prac – psycholodzy czy psychologowie? Praca magisterska (nie tylko) z psychologii

Poprawa prac – psycholodzy czy psychologowie? Praca magisterska (nie tylko) z psychologii. Dziś chciałabym ostatecznie rozwiać wątpliwości dotyczące prawidłowych form nazw grup zawodowych w mianowniku liczby mnogiej. Jak powinniśmy mówić i pisać: psycholodzy czy psychologowie? A może obie formy są poprawne? Wbrew pozorom, nie tylko studenci kierunku psychologia zadają sobie te pytania, chcąc, by ich praca magisterska była w pełni poprawna.

Poprawa prac magisterskich pokazuje, że obie formy są niemal równie popularne. W zależności od konkretnego przypadku, częściej stosowana jest albo forma z końcówką -odzy (np. pedagodzy, socjolodzy, anestezjolodzy), albo z końcówką -owie (np. radcowie, psychologowie, teologowie). W istocie obie są poprawne, niosą jednak nieco inny ładunek znaczeniowy.

Ze względu na czynniki historyczne (formy zakończone na -owie były niegdyś bardziej rozpowszechnione, wystarczy przypomnieć słynny cytat z Mikołaja Reja: A niechaj narodowie wżdy postronni znają…), wiele osób wybiera właśnie wariant psychologowie. Końcówka -owie zawiera w sobie również dodatkowy element godnościowy, podkreślający erudycję i wysoki status społeczny członków danej grupy zawodowej. To zapewne z tego powodu dużo popularniejsza jest np. forma radcowie prawni niż radcy prawni – pierwsze określenie brzmi po prostu bardziej dostojnie.

Poprawa prac magisterskich (psychologia i inne kierunki) wymaga dobrej znajomości polszczyzny. Warto więc zapamiętać, że znaczna część wyrazów kończących się w mianowniku liczby mnogiej na -owie, -cy lub -dzy posiada w tym przypadku formy oboczne: psychologowie, socjologowie lub psycholodzy, socjolodzy, profesorowie, dyrektorowie lub profesorzy, dyrektorzy itd. Niestety jak od każdej reguły, i od tej znajdziemy wyjątki: mimo że są psycholodzy psychologowie, to nie powiemy już np. ministrzy (tylko ministrowie) czy doradcowie bądź premierowie (tylko doradcy i premierzy).

Na marginesie warto wspomnieć, że w języku polskim wszystkie rzeczowniki męskoosobowe w mianowniku i wołaczu liczby mnogiej mogą występować także w formach deprecjatywnych, które niosą ze sobą negatywne zabarwienie emocjonalne i wyrażają lekceważący stosunek mówiącego do opisywanej grupy. Formy te występują raczej rzadko i zwykle tylko w języku potocznym. Jako przykłady mogą służyć: policjanty, profesory, ministry, dziady, wariaty. Z uwagi na to, że nie są neutralne znaczeniowo, nie należy ich stosować w pracach naukowych.

Więcej na ten temat poczytaj:


    Ekspresowa wycena!

    Poprawy plagiatu

    załącz raport JSA i swoją pracę

    Poprawa merytoryczna i inne

    załącz pracę z uwagami lub opisz

    swój problem

    Poprawa plagiatuFormatowaniePoprawa merytorycznaPoprawa językowaZamówienie elementu pracyInne

    zaakceptuj politykę prywatności

    AUTOR
    Dorota Wrona

    Magister psychologii, wielokrotna laureatka stypendium Ministra Edukacji, Rektora KUL oraz Marszałka Województwa Lubelskiego. Założycielka platformy YouExpert i współwłaściciel programu antyplagiatowego „JSA – demo”, przeznaczonego do samodzielnego sprawdzenia pracy pod kątem plagiatu.

    Dodaj komentarz

    Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *